Tak więc, pewnego dnia dwóch krakowskich żeglarzy podjęło decyzję – zrobimy tawernę żeglarską dla środowiska żeglarskiego, dla widzów Shanties, aby mieć gdzie organizować częściej niż raz do roku koncerty szantowe, żeby mieć gdzie spotykać się i przygotowywać kolejny rejs lub wspominać poprzednie. Dla wielu jest stałym miejscem spotkań, ich „portem”, do którego wracają nie tylko z morza, tu przysyłają kartki z dalekich morskich podróży, przywożą swoje trofea i pamiątki, które zapełniły już prawie wszystkie wolne miejsca. Na ścianach można znaleźć obok oryginalnej dłubanki z nad Bugu, sieci rybaków ze Świnoujścia, żebro bieługi, skórę z foki grenlandzkiej, mapy, obrazy, lampy, muszle, wysłużone na „morskiej służbie” kompasy, rakietnice ratunkowe, amfory, a także wyjątkowe pamiątki z rejsów tawernianych „bywalców”, między którymi znaleźć można kapitańską czapkę, rakietnicę, fragment złamanego masztu z jachtu przywieziony przez kpt. Janusza Nedomę, fragment cumy z „Kapitana Borthardta” i wiele innych, a każda z nich ma swoją historię.
